Ο "πατριάρχης" και η εθνοπροδοτική ιδεολογία.

Τούτο το κείμενο, θα εγράφετο κανονικά ως απάντηση στην παιδαριώδη ανάρτηση της δεξιάς σελίδος "ο πατριάρχης", εάν φυσικά ο διαχειριστής της, επέτρεπε στους αντιφρονούντες να τοποθετηθούν. 
Ας παραθέσουμε έτι μια φορά την εν λόγω ανάρτηση:

«Η ασθένεια «κκες» προσλαμβάνει ανθρώπους διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων. Είχαμε τους ΚΚΕδες να λένε «εμείς είμαστε οι γνήσιοι μαρξιστές» και διαλύθηκαν σε 200 παρατάξεις όπου καθεμία υποστηρίζει ότι πρεσβεύει τον pure κομμουνισμό. Έφτασαν μέχρι το σημείο να αποκηρύσσουν κομμουνιστικές ηγετικές προσωπικότητες και μετά από δεκαετίες να τους δίνουν συγχωροχάρτια (βλέπε περιπτώσεις Ζαχαριάδη και Βελουχιώτη).

Τώρα τελευταία έχουμε τους «πατριώτες» ΚΚΕδες, συνήθως εθνικοσοσιαλιστικών ιδεών. Αυτοί καμώνονται τους γνήσιους, ανόθευτους πατριώτες και όποιος αποκλίνει έστω και ελάχιστα από την δική τους οπτική είναι προδότης και πουλημένος. Και αυτοί έφτασαν στο ίδιο σημείο, να μην αναγνωρίζουν εθνικές ηγετικές προσωπικότητες, όπως τον Ίωνα Δραγούμη, έναν από τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού Αγώνα, επειδή δεν ήταν «σωστός εθνικοσοσιαλιστής». Ένας άλλος μίλησε για τον Ρήγα Φεραίο, ότι δεν ήταν άξιος Έλληνας επειδή είχε φιλελεύθερες ιδέες. Ο Ρήγας Φεραίος, ο άνθρωπος που υπήρξε πρόδρομος της ελληνικής επανάστασης. Αλλά αυτό έχει μικρή σημασία. Ο 20χρονος ναζιστής έκρινε ότι ο Φεραίος είναι νενέκος πουλημένος.

Έχω να πω σε όλους αυτούς τους ΚΚΕδες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ότι καλό θα ήταν να πάτε σε ένα μουσείο και να μείνετε εκεί. Ως εκθέματα. Για κάτι άλλο δεν χρησιμεύετε. Άντε, και για κάνα meme καλοί είστε.»
(βλ. και https://www.facebook.com/PatriarchDuke/posts/1647921838842218)

Ας εξετάσουμε τώρα την ανάρτηση αυτή· αρχικά ο διαχειριστής φαίνεται να εννοιολογεί μία πολιτική ιδεολογία (Φασισμός-Εθνικοσοσιαλισμός) ως «μολυσμένη» από μια πολιτική πρακτική που ονομάζει «κκεδισμό». Ο «κκεδισμός», σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η τακτική εκείνη που χρησιμοποιείται σε έναν πολυδιασπασμένο πολιτικά χώρο (π.χ. Αριστερά) και ενδύει με το ιμάτιο του καθαρού εκφραστή της (κοινής) ιδεολογίας αυτού του χώρου, όποιον την επιστρατεύει. Επομένως, ο "πατριάρχης" αναγνωρίζει αφ΄ενός τις εσωτερικές διαιρέσεις του περίφημου «εθνικού χώρου», αφ΄ετέρου όμως ασπάζεται το λεγόμενον (και ως ανέκδοτο πλέον) "ενωσιακό όραμα" για αυτόν. Αυτό σημαίνει πως ο ίδιος πιστεύει ότι υπάρχει μία αλήθεια υπό της οποίας θα πρέπει να υποταχθούν οι διάφορες ομάδες του «χώρου» και άρα ενασκεί αυτό για το οποίο εξ΄αρχής υλακτεί. Εδώ δεν μας ενδιαφέρει πώς νομιμοποιεί αυτή την «ένωση», αλλά η ποιότητα της, ήτοι, η παρουσίαση της ως απολύτου αλήθειας. (η ένωση ως η καλλίτερη και ορθότερη μορφή του «χώρου»). Επεκτείνοντας αυτή την θέσιν και προσπαθώντας να προβλέψουμε την κατάληξή της, φθάνουμε στην τελική της μορφή η οποία θα είναι ένα είδος «ομοσπονδίας» μεταξύ των διαφόρων τραγελαφικών (δι)αιρέσεων του «χώρου», (Σώρρας, Φαήλος, Πλεύρης, Βελόπουλος, Χίος, Καραμαδούκης, Καρατζαφέρης, ΛΕΠΕΝ, κ.τ.λ.) που θα συναποφασίζει δημοκρατικά και μέσω διαβουλεύσεων πώς θα πρέπει να κινηθεί ο «χώρος» σε μία σειρά ζητημάτων· λογικά, θα προκρίνεται η λήψη των αποφάσεων δια της-απόλυτης τουλάχιστον-πλειοψηφίας, όπως συμβαίνει στους περισσότερους ομοσπονδιακούς οργανισμούς. Αυτό το «όραμα» λοιπόν, αποδεικνύεται πως εγκρύπτει την σύγχρονη δημοκρατική ιδέα για το πολιτικώς δράν.

Συνεχίζουμε τώρα στο δεύτερο σημείο της κριτικής του· στους σχολιασμούς του επί της συγκεκριμένης αναρτήσεως ανεφέρθη στον Εθνικισμό ως «γέννημα του γερμανικού ρομαντισμού», το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο «δείχνει πόσο "καθαρά" ελληνική είναι η ιδεολογία», που ασπάζονται οι Έλληνες Εθνικιστές· υπαινίσσεται λοιπόν πως οι οπαδοί της ιδεολογίας είναι εθνοπροδότες.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα θεμελιώδη, μιας και η γνώση των πολιτικών ιδεολογιών είναι άγνωστη (και ορθώς) στις μαζικές κοινωνίες. 
Η Ευρώπη έως τα 1500 μ.Χ. έζη Χριστιανικώς έως ότου μορφοποιηθούν δύο παράλληλες αλληλοεπικαλυπτόμενες μορφές Ριζοσπατικού Αντιχριστιανισμού με βασικό τους πρόταγμα την Αποχριστιανοποίηση και Απόϊεροποίηση του Κόσμου (καταφατικά το φαινόμενο ορίζεται ως: "εκκοσμίκευση"). Αυτές ήσαν: α) Το Αντί-θρησκευτικό κίνημα των Διαμαρτυρομένων ("Προτεσταντισμός") και β) ο Διαφωτισμός. Επειδή το παρόν κείμενο δεν γράφεται ως μελέτη επί των συγκεκριμένων ιδεολογιών και πολιτικό-θρησκευτικών αιρέσεων, δεν θα βυθοσκοπήσουμε στις αρχές και τις αξίες τους. 
Αυτό που ενδιαφέρει λοιπόν επί του παρόντος, είναι το εάν ηυρέθη κάποια αντιστασιακή δύναμις που να αντιτίθεται πολεμικά απέναντι στην αποδιάρθρωση της Ιερατικής Τάξης Πραγμάτων· πράγματι, υπακούοντας στις αρχές των φυσικών επιστημών, η δράση αυτή έφερε την Αντίδραση ή "Ρομαντισμό", ή "Συντηρητισμό" ή "Αντεπανάσταση" όπως ονομάστηκε από τους Επαναστάτες Γάλλους των τελών του 18ου και ολοκλήρου του 19ου αιώνος.

Βασικές αρχές του φαινομένου ήσαν (και είναι):
Α) Κοινοτισμός 
Β) Εθνικισμός 
Γ) Μοναρχισμός-Αυτοκρατορισμός 
Δ) Αντικεφαλαιοκρατισμός-Αντινεωτερισμός 
Ε) Ανορθολογισμός

Ο Ρομαντισμός, ή Συντηρητισμός, ή Αντεπαναστατισμός, εξιδανικεύει την ζωή, το ήθος και τις αρχές της προνεωτερικής Χριστιανοσύνης (300-1800 μ.Χ.) και το πνεύμα του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. Ο Ρομαντισμός άσκησε κριτική στην οντολογία του Ανθρώπου που υιοθετούσαν οι Διαφωτιστές, που φαντασιωνόταν τον Άνθρωπο ως ανέστιο, άχρονο και αφηρημένο άτομο· σε αυτήν, αντιτάσσεται η ιστοριστική εννοιολόγηση του Ανθρώπου που τον προσλαμβάνει ως το προϊόν μιας αρχέγονος πολιτιστικής και φυλετικής κοινότητας, με ορισμένη γεωγραφία, παράδοση και εθνική μορφολογία.

Γιατί «γερμανικός»;

Το επόμενο ζήτημα μας είναι η προέλευση του κινήματος· πράγματι, ο Ρομαντισμός εξεφράσθη και θεωρητικοποιήθηκε από την συντηρητική γερμανική ιστοριογραφία, ποίηση και γενικώς από την γερμανική ψυχή του 19ου αιώνος. Γιατί στην Γερμανία όμως; Αυτό το ερώτημα κατατρύχει τις διάνοιες των ερευνητών ως τα σήμερα, αλλά εμείς θεωρούμε ως πειστικότερη την απάντηση που δίδει στο ζήτημα ο Ησαΐας Μπερλίν, φιλελεύθερος στοχαστής που μελέτησε και μέμφθηκε την Αντεπανάσταση: η Γερμανία τον 19ο αιώνα αποτελούσε ένα λείψανο της Παραδοσιακής Εποχής· δεν είχε γνωρίσει αστική επανάσταση, ζούσε Κοινοτιστικά στην βάση μιας αγροτικής οικονομίας και ενός συστήματος αριστοκρατικής-προεπαναστατικής Ιεραρχίας σε τάξεις. Η αιώνια αντιζηλία της με την Γαλλία και η απειλή του «εξ Ανατολής Κινδύνου» αναφορικά με την Πρωσία, δημιούργησαν μια ισχυρή θέληση στον γερμανισμό της εποχής που σκόπευε να υπερβεί την συγκριτική του μειονεξία και να υπερνικήσει την Γαλλία που εθεωρείτο το λίκνον του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτή η ψυχοκοινωνική κατάσταση, ζυμώθηκε στις γενεές των επόμενων ετών και γέννησε τον Ρομαντισμό. 
Η Ελλάς της εποχής, ευρισκομένη στην ίδια ακριβώς καχεξία και σαπρότητα, με τις ίδιες ακριβώς φιλοδοξίες, αυτές της κατάκτησης της Πρωτοκαθεδρίας στον Πολιτισμό-φυσικά για άλλους λόγους· δεν την παρεκίνει η ζηλοφθονία προς την Γαλλία, αλλά το Παλινορθωτικό Ιδεώδες της, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάς ήτο Θεϊκώς και Ηθικώς επιφορτισμένη με το έργο της Εξανθρωπίσεως του κόσμου το οποίο δεν τελούσε για πρώτη φορά στην μακρά Ιστορία της. Οι ομοιότητες αυτές μεταξύ των δύο Ψυχών (Γερμανικής και Ελληνικής), οδήγησαν την μία να εκφρασθεί με τον τρόπο της άλλης, ενώ αρχικώς οι ιθύνοντές της είχαν επιβάλλει την στείρα μίμηση του Γαλλικού ("πολιτισμένου") Προτύπου.
Ολόκληρος η γενεά των Ποιητών της δεκαετίας του 1880 (Ξενόπουλος, Παλαμάς, κ.τ.λ.), που απετέλεσε και τον πνευματικό Πρόδρομο για την ανάρρηση των δύο Εθνικιστών Δραγούμη και Γιαννόπουλο, ήταν το εφαλτήριο της διαρθρώσεως του Ριζοσπαστικού Ρομαντισμού, που νοσταλγούσε ηδυπαθώς την Αυτοκρατορία που κείτο στις ψυχές και τις συνειδήσεις των Ελλήνων. 
Τι είδους "εθνοπροδοσία" διέπραξαν όλοι αυτοί; Μα φυσικά παρεκίνησαν στην Μάχη εκατομμύρια εκατομμυρίων για έναν Ανώτερο Πολιτισμό, με κορωνίδα του τον Ελληνισμό! Αντιθέτως, οι εκφραστές της φιλελεύθερης ιδεολογίας στους οποίους ομνύει ο "πατριάρχης", σκόπευαν να "αναστήσουν" την εξιδανικευμένη αθηναϊκή δημοκρατία των Αρχαίων προγόνων μας, διατηρώντας παράλληλα την αρχαία γεωγργαφική της έκταση-την περιόριζαν στην στενή γη της Αττικής δηλαδή. Τι είδους όμως θα ήταν αυτή η «αναστημένη» Αθήνα; Τίποτα άλλο από εργαστήριο «μετακενώσεως», δηλαδή, εισαγωγής και "ελληνοποίησης" των Ευρωπαϊκών επιτευγμάτων στο ελλαδικό κράτος για περαιτέρω επέκταση τους στην "απολίτιστη Ασία"! Ιδού η "Μεγάλη Ιδέα" των Φιλελευθέρων της εποχής: η Ελλάς διαμετακομίστρια των Ευρωπαϊκών μηχανισμών και τοποτηρητής των εθνών που θα εξευρωπάιζε! 
(Πιστός της ιδέας του πιθηκισμού των Ευρωπαίων και των επιτευγμάτων τους, ο "πατριάρχης" φρόντισε να "ελληνοποιήσει" την Αμερικανική πρωτοτυπία του "The Patriarchy"! Βλ. και https://www.facebook.com/pg/PatriarchyMedia/about/)

Ολοκληρώνοντας ας υπενθυμίσουμε στους διάφορους "πατριάρχες"-μιμητές της αμερικανικής δεξιάς πολιτικής-το Όραμα μας για την Ελλάδα:

«(...)Και η Πνευματική και Ηθική αυτή και μόνη Επανάστασις, Ειλικρινεστάτη, Τιμιωτάτη, Ανδρειοτάτη και Ριζικωτάτη, δυνατόν να παρουσιάση, κατά την Αρχήν του Δευτέρου από του Αγώνος Αιώνος, κατά το 1921, αντί Ελλάδος Ατίμου και εκ βάθρων ψευδούς και καθ΄όλας της τας εκφράσεις εκ ρίζης Ανηθίκου, εμπαιζούσης εαυτήν και τον Κόσμον, Ελλάδα Παστρικήν, Τίμιαν, Ορθήν, πανηγυρίζουσαν την Ειλικρινή της Μετάνοιαν, τον Καθαρμόν της, την επάνοδόν εις τον λογικόν δρόμον, και την Αληθινήν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΝ είσοδόν της μετά ένα, εις ΦΡΑΓΚΙΣΜΟΥΣ, Αναχρισμούς και Ατιμασμούς, χαμένον Αιώνα, εις την ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΝ.»
Περικλής Γιαννόπουλος

Ερωτάται λοιπόν ο Πατριάρχης: είναι με τους Έλληνες ή με τους Εθνοπροδότες;

Στην εικόνα: Παραδοσιακοί Άνθρωποι.                                                                           

Μ.Π