To τρίγωνο του διαβόλου του πολιτικού βίου. Από τη «μεταπολήστευση» μέχρι σήμερα

Η καταστροφή της πατρίδας που έλαβε χώρα κατά την μεταπολίτευση θα μπορούσε να αναπαρασταθεί από το παρακάτω «τρίγωνο του διαβόλου του πολιτικού βίου» , το οποίο στις κορυφές του φέρει τα εξής : 
1) Τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τα ΜΜΕ
 2) Τους συμβεβλημένους τραπεζίτες
 3) Το διεφθαρμένο δημόσιο: Πολιτικάντηδες της κεντρικής κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης , συνδικαλιστές , κομματόσκυλα κτλ. 

Κατά τη μεταπολίτευση όποιος ήθελε να κάνει business με το δημόσιο, είτε με την ιδιότητα του προμηθευτή του δημοσίου είτε με αυτήν του μεγαλοεργολάβου δημοσίων έργων κτλ, έφτιαχνε ή αγόραζε ένα τηλεοπτικό κανάλι και εφημερίδες . Έτσι τα ΜΜΕ από μέσα ενημέρωσης του πολίτη και τέταρτη εξουσία μετατράπηκαν σε επικίνδυνα λόμπις στην υπηρεσία των «νταβατζήδων». Από τούδε και στο εξής θα χρησιμοποιούμε τον όρο Νταβατζήδες μιας και ο πρώτος που τον ανέφερε ήταν ο Κ. Καραμανλής ο «επανιδρυτής » του κράτους κατά το 2004. 

Τα ΜΜΕ αποτέλεσαν το ρόλο των «εμποδίων εισόδου» στον πολιτικό στίβο για όλες εκείνες τις υγιείς πατριωτικές δυνάμεις που ήθελαν να αλλάξουν τον τόπο και είχαν στρατηγικό όραμα. Στον Άρειο Πάγο έχουν κατατεθεί πολυάριθμα καταστατικά κομμάτων τα οποία ουδέποτε μάθαμε μιας και τα ΜΜΕ προέβαλαν διαρκώς όχι μόνο τα ίδια κόμματα αλλά και τα ίδια πρόσωπα . Παρείχαν βήμα μόνο στους αρεστούς και οπότε στους έμμισθους των νταβατζήδων και έκλειναν την πόρτα ερμητικά στους εθνικιστές και πατριώτες . Έτσι, η «πολιτική αγορά» από εκεί που θα ήταν ανταγωνιστική, προς όφελος της κοινωνίας , διαμέσου των ΜΜΕ μετατράπηκε σε ένα διεφθαρμένο ολιγοπώλιο εξουσίας προς όφελος του μεγάλου κρατικοδίαιτου κεφαλαίου και των συγκατανευσιφάγων της εξουσίας .

 Στη δε διακυβέρνηση της χώρας είχαμε επί 41 χρόνια ένα διεφθαρμένο δυοπώλιο εξουσίας με τη συνεχή εναλλαγή στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αν στοιχειωδώς λειτουργούσε ο πολιτικός ανταγωνισμός, τότε η ΝΔ θα είχε κάθε κίνητρο να ξεπαστρέψει το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ και να μετατρέψει το δυοπώλιο σε μονοπώλιο και να κυβερνάει 40 χρόνια . Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 1990, μετά από 8 αιματηρά χρόνια ΠΑΣΟΚ, είχαν κάθε κίνητρο οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη να συντάξουν φακέλους με όλες τις ποινικά κολάσιμες πράξεις και απιστίες στο δημόσιο από τους προκατόχους τους, να τους στείλουν στον εισαγγελέα και να αποτελειώσουν το μισητό εχθρό τους… και δεν το έπραξαν! Δεν το έπραξαν ούτε αργότερα κατά τη διακυβέρνηση Καραμανλή της περιόδου 2004-2009. Δεν έστειλαν κανέναν στο «φρέσκο» για τα εγκλήματα στα εξοπλιστικά και ξέχασαν και τη ληστεία του χρηματιστηρίου του 1997-2000. Όλα αυτά υποδηλώνουν περίτρανα ότι πρόκειται περί ενός πολιτικού καρτέλ και τίποτα δεν χωρίζει αυτά τα δύο κόμματα και για αυτό άλλωστε συγκυβέρνησαν την περίοδο των μνημονίων . Εξίσου διεφθαρμένα ήταν και τα μικρότερα κόμματα ,πχ Σύριζα και ΚΚΕ, τα οποία ευθύνονται όχι δια τις πράξεις τους αλλά για την έλλειψη ελέγχου. Αν πάλι λειτουργούσε ο πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων , τα κόμματα που ήσαν στο περιθώριο είχαν κάθε κίνητρο να συλλέξουν όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία και να αποτελειώσουν τα κόμματα της εξουσίας και οπότε να τα αντικαταστήσουν . 


Επικράτησε η ομερτά ! Τα ΜΜΕ κατάστρεψαν τη χώρα και την οδήγησαν στα μνημόνια . Οι αρεστοί και έμμισθοι πολιτικάντηδες εν συνεχεία υπουργοποιούνταν και επιδίκαζαν τα δημόσια έργα και τις προμήθειες του δημοσίου εις τους Νταβατζήδες ευεργέτες τους . Η ανάληψη έργου δεν γινόταν στις τρέχουσες τιμές και αξίες της αγοράς αλλά με ‘’καπέλο’’. Οι σπατάλες στο δημόσιο σε συνδυασμό με τις κλεψιές και την υπερτιμολόγηση προς όφελος των νταβατζήδων αύξαναν διαρκώς τα πρωτογενή ελλείμματα, και αυτά αύξαναν ισόποσα το δημόσιο χρέος της χώρας , έως ότου φτάσαμε στα μνημόνια. Από το 1993 όπου το χρέος είχε ξεπεράσει το 110% του ΑΕΠ βρισκόμασταν σε καθεστώς χρεοκοπίας και όμως τα ΜΜΕ το έκρυβαν δολίως . Πόσες εκπομπές για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους ακούσατε στην τηλεόραση την περίοδο 1993-2010 ; 

Οι πολιτικάντηδες όσα σκάνδαλα και αν παρήγαγαν ουδέποτε πήγαν φυλακή και ουδέποτε άφησαν τις καρέκλες τους . Φρόντισαν πολύ έξυπνα να φτιάξουν τους προσωπικούς κομματικούς τους στρατούς ώστε να διαιωνίζονται στην εξουσία . Ο κομματικός τους στρατός όχι μόνο ψήφιζε εσαεί τους ευεργέτες τους πολιτικάντηδες, αλλά με τη σειρά τους έκαναν και προπαγάνδα υπέρ αυτών στον προσωπικό τους μικρο-περιβάλλον και γι`αυτό ο δικομματισμός συντηρούσε αυτά τα υψηλά ποσοστά καθ`όλη τη μεταπολίτευση. Μεταξύ των κομμάτων του δυοπωλίου εξουσίας και των υπολοίπων μικρότερων κομμάτων του ολιγοπωλίου είχε γίνει το εξής άτυπο συμβόλαιο : 
Τα μικρά κόμματα ελάμβαναν τη μίζα τους ώστε να μην καταδίδουν τους μεγάλους και επίσης τους παρέδωσαν την ακαδημία, τα ΜΜΕ και το συνδικαλισμό, ώστε να διαιωνίζεται η μαρξιστική τους ιδεολογία . Με αυτόν τον τρόπο εδραιώθηκε η «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς» στον τόπο. Αυτός είναι ο λόγος που το επιχειρείν έχει ποινικοποιηθεί στη συνείδηση του μέσου πολίτη και θεωρεί εκ των προτέρων κάποιον επιχειρηματία εξ ορισμού διεφθαρμένο. Η αριστερά παίρνοντας τα ηνία σε αυτούς τους τομείς όχι μόνο μαρξιστοποίησε την κοινωνία αλλά διέλυσε, σε συνδυασμό με τους πολιτικάντηδες, την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή . 

Τα συνδικάτα έθεταν διαρκώς τον πήχη των συνδικαλιστικών τους διεκδικήσεων πολύ πιο ψηλά απ`ότι άντεχε η επιχείρηση, η οποία εν τέλει τελούσε υπό ομηρία και μοιραία οδηγούνταν στο λουκέτο και στην έξοδο από τη χώρα . Υπ`όψιν, οι αριστεροί δε δύνανται να κάνουν ουδεμία διαχείριση του καπιταλισμού .Αυτοί δύνανται να λειτουργήσουν μόνο σε καθεστώς υπαρκτού σοσιαλισμού όπως τους δίδαξε ο μπαμπάς τους Καρλ Μαρξ. Το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ και τα υπόλοιπα συνδικάτα σαμποτάρουν εκ των έσω το καπιταλιστικό σύστημα στους χώρους εργασίας , ενώ το ΚΚΕ σαμποτάρει το καπιταλιστικό σύστημα απευθείας από το κοινοβούλιο . Στην ουσία οι κομμουνιστές και λοιποί αριστεροί (σοσιαλδημοκράτες) προδίδουν την εργατική τάξη . Έως ότου ξεμπερδέψουν με τον καπιταλισμό λειτουργούν ασύδοτα τσεπώνοντας υψηλές αμοιβές και μίζες , τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα . Ακόμα και όταν πέσει ο καπιταλισμός πάλι αυτοί θα είναι στα πράγματα, μιας και θα έχουν φροντίσει να «καπελώσουν»  το εργατικό κίνημα και όταν τεθούν επικεφαλής πάλι θα διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο ως εργατοπατέρες . 

Στη δε ακαδημία οι καθηγητές πανεπιστημίου είναι όλοι σχεδόν αριστερών φρονημάτων και φρόντισαν να φτιάξουν γκέτο δημιουργώντας εμπόδια εισόδου στους εθνικόφρονες καθηγητές . Αν δεν ήσουν της μαρξιστικής κλίκας τους ούτε μεταπτυχιακό ούτε διδακτορικό μπορούσες να κάνεις . Στα πανεπιστήμια οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις λειτουργούσαν ως φορείς προπαγάνδας των κομμάτων και κατέστησαν τα Ελληνόπουλα επιρρεπή στον κομματισμό και στον μαρξισμό. Μπορεί τις εκλογές στα ΑΕΙ να τις κέρδιζαν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ και αργότερα να είχαμε την κόντρα ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΚΝΕ, όμως την ιδεολογική ηγεμονία την είχαν οι αντιεξουσιαστές και οι κομμουνιστές . Τα εκκολαπτήρια ψηφοφόρων ξεκινούσαν από τα πανεπιστήμια . Ο μισελληνικός θεσμός των πανελληνίων από την άλλη έστελνε στρατιές φοιτητών στο εξωτερικό ενισχύοντας τις οικονομίες της αλλοδαπής . Αυτό είναι εισόδημα που παράγεται στην Ελλάδα και επενδύεται ανεπιστρεπτί στις τοπικές οικονομίες της αλλοδαπής . Αυτή είναι μια τεράστια συναλλαγματική αιμορραγία που ουδέποτε επουλώσαμε , ενώ από την άλλη οι οικογένειες υποβάλλονταν σε υπέρογκες δαπάνες στις αλυσίδες των φροντιστηρίων που θησαύριζαν.

 Οι πολιτικάντηδες του διεφθαρμένου δυοπωλίου, ανόρθωσαν για λογαριασμό των νταβατζήδων εντολέων τους, εμπόδια εισόδου εις τους ανταγωνιστές τους σε όλους τους επίμαχους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας τους . Αυτό το πέτυχαν διαμέσου της γραφειοκρατίας και νομοθεσίας. Κατά τη δραστηριοποίηση τους οι Νταβατζήδες κατάφεραν να αναπτύξουν ισχυρούς δεσμούς με τους τραπεζίτες και έτσι είχαν ευνοϊκή μεταχείριση στην άντληση κεφαλαίων . Ο συνδυασμός αυτών των δύο προσέδωσε στους Νταβατζήδες ένα μοναδικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και έτσι οι κατάφεραν να μονοπωλήσουν το χώρο και να επιτύχουν πολύ υψηλά περιθώρια κέρδους, εις βάρος της κοινωνίας αλλά και των ανταγωνιστών τους, εγχώριων και ξένων.

Η υπεροχή των αριστερών στην ακαδημία και στα ΜΜΕ έφερε την ηθική και πνευματική παρακμή της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που δεν είχε αξίες και ιδανικά παρά μόνο τον υπερκαταναλωτισμό και τον δυτικό τρόπο ζωής. Υπενθυμίζουμε ότι η μέση ετήσια κατά κεφαλήν δαπάνη για την αγορά βιβλίων των Ελλήνων αγγίζει μόλις τα 17 ευρώ. Η ασυδοσία των Νταβατζήδων, των τραπεζιτών, πολιτικάντηδων και των συνδικαλιστών, οδήγησαν στη δημοσιονομική κατάρρευση και στην καταστροφή του παραγωγικού μας ιστού. Η ηθικοπνευματική χρεοκοπία έφερε τη δημοσιονομική χρεοκοπία. Η χρεοκοπία του δημοσίου έφερε τη χρεοκοπία των τραπεζών. Η χρεοκοπία των τραπεζών έφερε τη χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα με τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα .Η κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα θα φέρει την κατάρρευση του ασφαλιστικού και του δημοσίου εν τω συνόλω. Βλέπετε πως πάει αλυσίδα το πράμα; Η κατάρρευση δεν θα έρθει από τη μια στιγμή στην άλλη.

 Ραγδαίες εξελίξεις σημειώνονται για τη διατήρηση του «τριγώνου του διαβόλου»  από τον ESM που εγκαθίσταται στην πατρίδα μας. Ο ESM( european stability mechanism) θα εκποιήσει περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου συνολικού ύψους 50 δις. € , τα μισά εκ των οποίων θα διατεθούν στην υπηρεσία των τραπεζών για ανακεφαλαιοποίηση . Όσες τράπεζες προσφύγουν στο μηχανισμό στήριξης θα αναγκαστούν να ψηφίσουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου την οποία και θα καλύψει ο μηχανισμός παίρνοντας κοινές μετοχές . Οι κοινές μετοχές δίνουν στον κάτοχο τους δικαίωμα ψήφου στη γενική συνέλευση των μετόχων και οπότε καθορίζουν τον έλεγχο της επιχείρησης. Οι τράπεζες θα προσπαθήσουν να το αποφύγουν στην αρχή προβαίνοντας σε φιλικές εξαγορές και συγχωνεύσεις μεταξύ τους ώστε να ισχυροποιηθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια και να διατηρήσουν οι τραπεζίτες τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Στο τέλος θα μείνουν μία ή δύο το πολύ τράπεζες από τις συγχωνεύσεις με απορρόφηση, και ο τραπεζικός κλάδος θα έχει μετατραπεί σε δυοπώλιο ή μονοπώλιο . Εικάζω ότι δεν θα προβούν σε κούρεμα των καταθέσεων μιας και κάτι τέτοιο θα καταστρέψει εντελώς την τραπεζική πίστη σε συνδυασμό με τα ήδη υφιστάμενα capital controls, που απ` ότι φαίνεται θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμα. Όλα θα εξαρτηθούν από τον αντίκτυπο στην οικονομία του μνημονίου 3 που θα υπογραφεί προς τα τέλη του Αυγούστου. Αν η κρίση που θα φέρει το μνημόνιο 3 είναι μεγάλη, τότε η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών θα εξανεμιστεί. Σε αυτή την περίπτωση θα προσφύγουν στον ESM και αυτός θα αγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών . 

Αυτό θα έχει έναν διπλό αντίκτυπο στο «τρίγωνο του διαβόλου» : 

1)Προς το κράτος και τα κόμματα .
Το κράτος από το 2010 δεν δανείζεται από τις αγορές εφόσον τα spreads στα ελληνικά ομόλογα είναι σε δυσθεώρητα ύψη. Δανειζόταν μέσω των δανείων από την Τρόικα και με ειδικές εκδόσεις εντόκων γραμματίων του δημοσίου τα οποία και αγόραζαν οι τράπεζες . Ο ESM κάτι τέτοιο δεν θα το επιτρέψει οπότε το κράτος χάνει ένα ακόμα κανάλι χρηματοδότησης. Θα αναγκαστεί να προβεί σε πολιτικές συρρίκνωσης του δημοσίου και μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και σε προσπάθειες τόνωσης της οικονομίας μέσω μεταρρυθμίσεων υπό την καθοδήγηση των δανειστών . Θα γίνει οπότε άρση όλων εκείνων των εμποδίων εισόδου στους τομείς που μέχρι πρότινος δραστηριοποιούνταν οι Νταβατζήδες του δημοσίου. Θα καμφθεί με λίγα λόγια ο προστατευτισμός που είχαν οι κρατικοδίαιτοι μέχρι πρότινος από το κράτος των έμμισθων πολιτικάντηδων . Επιπλέον τα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα χάνουν τους παραδοσιακούς χρηματοδότες τους, οπότε θα μειωθεί η ισχύς τους και η προπαγάνδα τους , ανοίγοντας τη μεσόπορτα στην πολιτική αρένα σε νέα μη χρεοκοπημένα κόμματα . 

2) Προς τους Νταβατζήδες και τα ΜΜΕ.
 Το πέρασμα του ελέγχου των τραπεζών στον ESM και από αυτόν σε τρίτα χέρια (τράπεζες και πολυεθνικές του εξωτερικού), διαμέσου της πώλησης των πλειοψηφικών μετοχικών πακέτων ελέγχου, θα τελειώσει την ηγεμονία των προνομιούχων κρατικοδίαιτων. Οι Νταβατζήδες δεν θα μπορούν να αντλούν κεφάλαια με ευνοϊκούς όρους,  πράγμα που τους είχε προσδώσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στους τομείς δραστηριότητας τους ακόμα και κατά την εξαετία της οικονομικής κρίσης . Επίσης θα χάσουν και τα ΜΜΕ που κατείχαν , τα οποία χρωστούν ένα σκασμό λεφτά στις τράπεζες και στο δημόσιο .Οι νέοι τραπεζίτες θα τα οδηγήσουν στην πτώχευση. Ήδη βλέπουμε σημάδια χρεοκοπίας των δόλιων ΜΜΕ, με τον ΑΝΤ1 του Κυριακού να προτίθεται να προβεί σε μαζικές απολύσεις προσωπικού , όπως επίσης το λουκέτο στο μνημονιακό κανάλι SBC και σιγά σιγά θα ακολουθήσουν κι άλλα.

 Όταν οι κρατικοδίαιτοι χάσουν τον προστατευτισμό του κράτους πατερούλη και την ευνοϊκή μεταχείριση των τραπεζιτών, θα γίνουν εξόχως ευπαθείς και τρωτοί στις πολυεθνικές του Βορρά , οι οποίες θα τους παίξουν στα ίσια και θα τους διαλύσουν. Τα κάστρα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα και οι καρέκλες τρίζουν!

 Μιχάλης Δέλτα(Παρατηρητήριο Ελληνοφώνων Γραικύλων)