Η στήριξη των οικονομικών μεταναστών δεν είναι αριστερή μαρξιστική αντίληψη αλλά νεοταξική.
Σύμφωνα με τους κλασικούς κομμουνιστές Μαρξ &Ένγκελς η αθρόα οικονομική μετανάστευση είναι το απόλυτο όπλο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου για να κάμψει τις εργατικές διεκδικήσεις και να ρίξει τα μεροκάματα. Το μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές μάζες ως απεργοσπάστες .Αυτό το γνώριζαν οι κομμουνιστές του 19ου αιώνα και θωράκιζαν τα λιμάνια και δεν άφηναν τους δυνητικούς απεργοσπάστες μετανάστες να κατέβουν από τα πλοία κατά την άφιξη τους και επικοινωνούσαν και με τα συνδικάτα των εργατών των χωρών προέλευσης να μην τους αφήνουν να φεύγουν .
Όταν ο Μαρξ έλεγε εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε μα το μόνο που έχετε να χάσετε είναι τα δεσμά σας, δεν εννοούσε «συγχωνευθείτε» αλλά «συντονιστείτε» !Συντονιστείτε αλλά ο καθείς στον τόπο του!Συντονισμός και επικοινωνία μεταξύ των συνδικάτων που εδρεύουν στις διάφορες χώρες για κοινούς ταυτόχρονους αγώνες και κινητοποιήσεις κατά του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου.
Αυτά είναι πάγιες θέσεις των κλασικών κομμουνιστών από το 1870. ΚΚΕ,Σύριζα και Ανταρσύα προδίδουν το εργατικό κίνημα και δεν είναι συνεπείς ούτε στην ίδια τους την ιδεολογία .Δεν είναι ιδεολόγοι αλλά συμφεροντολόγοι και Νεοταξίτες.
Ο νεοταξίτης δεν είναι αριστερός αλλά το απόλυτο πιόνι του διεθνούς κεφαλαίου.Πιστεύει ότι η άποψη του είναι αριστερή.Επαναλαμβάνω, η αρωγή στους οικονομικούς μετανάστες σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτελεί αριστερή κλασική μαρξιστική αντίληψη. Όσοι εκ των Νεοταξιτών έχουν πολιτική δύναμη είτε είναι πράκτορες σε εντεταλμένη υπηρεσία ή είναι απλώς άσχετοι με το αντικείμενο και καθόλου μελετηροί.Αυτοί οι τελευταίοι ,και όσοι απλοί ψηφοφόροι έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις, είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του μεγάλου κεφαλαίου και καταπίνουν ευκόλως τα «δηλητήρια» της προπαγάνδας των ΜΜΕ.Δεν είναι αριστεροί αλλά Νεοταξίτες. Αριστερός είναι ο Καζάκης, όχι αυτοί! Αυτοί σκοπίμως ή εν αγνοία τους προδίδουν το εργατικό κίνημα εν τω συνόλω.
Αυτά που λέει ο Καζάκης άλλωστε είναι βασικές αρχές Μικροοικονομίας πρώτου εξαμήνου οικονομικού πανεπιστημίου.Πιο συγκεκριμένα,η συνεχής λιτότητα μετατοπίζει την καμπύλη ζήτησης εργασίας προς τα αριστερά ενώ η ταυτόχρονη εισβολή των αλλοδαπών εργατών μετατοπίζει την καμπύλη προσφοράς εργασίας προς τα δεξιά .Αποτέλεσμα αυτών των μετατοπίσεων είναι μια βάρβαρη πτώση των πραγματικών μισθών στην αγορά εργασίας σε επίπεδα εξαθλίωσης.
Σε Διοικητικό επίπεδο(management), τσακίζονται ανελέητα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ευνοούνται οι πολυεθνικές που παράγουν τυποποιημένα προϊόντα.Αυτές καταφέρνουν να ελαχιστοποιήσουν τα κόστη εργασίας και να επιτύχουν οικονομίες κλίμακας .
Θα σταθούμε λίγο στις πολυεθνικές και την οικονομική παγκοσμιοποίηση για να γίνουμε απολύτως σαφείς στις άνωθεν θέσεις μας περί κυριαρχίας του διεθνούς κεφαλαίου. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 80 οι πολυεθνικές εταιρίες έκαναν στροφή προς την Ασία για να μειώσουν τα κόστη εργασίας αλλά και να επιτύχουν μεγέθυνση της παραγωγής, και οπότε ευρύτατες οικονομίες κλίμακας(=μείωση του κόστους ανά μονάδα προϊόντος).
Στην αρχή μετακίνησαν γραμμές παραγωγής προς την Ασία όπου το εργατικό δυναμικό δεν προστατεύεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας και υπάρχει πληθώρα εργατικού δυναμικού (μόνο οι Κινέζοι είναι 1,4 δισεκατομμύρια).Προχώρησαν λοιπόν σε άμεσες ξένες επενδύσεις στην Κίνα και έκλεισαν πολλά εργοστάσια τους στη Δύση.Οι Κινέζοι εργάτες απέκτησαν με αυτόν τον τρόπο πρόσβαση σε τεχνολογίες αιχμής που πριν δεν είχαν παλιότερα .Έμαθαν δηλαδή τη δουλειά με την αλληλεπίδραση τους με τα δυτικά αφεντικά.
Εν συνεχεία οι Κινέζοι με τη συσσώρευση πλούτου και με την απόκτηση της τεχνογνωσίας (know-how) δημιούργησαν δικές τους εταιρίες παραγωγής στα πρότυπα των δυτικών .Οι Δυτικές εταιρίες πέρασαν σε στρατηγικές συνεργασίας(strategic alliances) μαζί τους κάνοντας τους εξωτερική ανάθεση(outsourcing) μέρος ή ολόκληρη την παραγωγή.Oι δυτικοί απέσυραν τις δικές τους γραμμές παραγωγής και την ανέθεσαν στις κινεζικές εταιρίες που είχαν αναπτύξει θεμελιώδεις ικανότητες (core competences) στη μαζική παραγωγή. Οι δυτικοί εστίασαν τις δυνάμεις και τους πόρους τους σε συγκεκριμένες λειτουργίες της αλυσίδας αξίας , όπως marketing και πωλήσεις ,σχεδιασμός προϊόντος(product design),έρευνα και ανάπτυξη(research and development ) και μέρος ή ολόκληρη την παραγωγή την ανέθεσαν στους Κινέζους.Άλλες δυτικές εταιρίες δεν έκλεισαν τα εργοστάσια τους στην Κίνα αλλά πέρασαν σε στρατηγικές συμμαχίες με τις ήδη αναπτυσσόμενες κινεζικές, δίνοντας πνοή σε νέα εταιρικά σχήματα (ίδρυση εταιριών joint ventures όπου μέτοχοι ήταν οι αντίστοιχες κινεζικές και δυτικές εταιρίες θέτοντας από κοινού στόχους και πόρους). Τη δεκαετία του 2000 υπήρξε σχεδόν μόδα η ίδρυση εταιριών joint ventures(=κοινοπραξίες) .
Oι Κινέζοι όμως πήγαν ένα βήμα παραπέρα.Χρησιμοποίησαν την τεχνογνωσία(know-how) που αποκόμισαν από τους δυτικούς και τις ισχυρές ικανότητες στην παραγωγή που ανέπτυξαν και κατασκεύασαν προϊόντα πανομοιότυπα με αυτά των δυτικών και με τα οποία διείσδυσαν στις δυτικές αγορές υφαρπάζοντας μερίδια αγοράς από τις δυτικές εταιρίες . Και κάπου εκεί ξεκίνησε ο εταιρικός πόλεμος .Τα κινεζικά προϊόντα ήταν ασυναγώνιστα (ίδια ποιότητα με τα δυτικά αλλά κατά πολύ φθηνότερα) και αυτό προσέδωσε ένα «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα»(competitive advantage) στους Κινέζους το οποίο οι Δυτικοί δεν μπορούσαν ούτε να μιμηθούν ούτε να το σπάσουν . Οι δυτικοί ξεκίνησαν την αντίστροφη πορεία (backshoring) δηλαδή τον επαναπατρισμό των γραμμών παραγωγής από την Κίνα , όμως το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί.Οι Κινέζοι είχαν ήδη μετατραπεί σε «ηγέτες κόστους» και «ηγέτες διαφοροποίησης» και παρήγαγαν τα πάντα και στο μισό σχεδόν κόστος σε σχέση με τους δυτικούς.
Τι έκαναν λοιπόν οι δυτικοί; :
1)Επιστρέφουν σταδιακά την παραγωγή στη Δύση(τάση backshoring το αντίθετο του outsourcing).
2) Επανακτούν τη χαμένη ανταγωνιστικότητα τους μειώνοντας το εργατικό κόστος διαμέσου της αθρόας λαθρομετανάστευσης στη Δύση.
3) Μειώνουν και περαιτέρω τα κόστη τους επιβάλλοντας στις δυτικές κυβερνήσεις ευνοϊκές προς αυτούς μεταρρυθμίσεις (μείωση εταιρικών φόρων,μείωση εργατικών εισφορών του παραγωγού,φοροαπαλλαγές,βελτίωση των δημοσίων υποδομών με δαπάνες των φορολογούμενων κτλ), συνεπάγεται περισσότερη λιτότητα για τα νοικοκυριά και τις μικρές ντόπιες επιχειρήσεις.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόλις η Μέρκελ το 2015 είχε ανακοινώσει ότι η Γερμανία θα δεχόταν 800.000-1.000.000 «προσφυγες»(=λαθρομετανάστες ) έσπευσαν τα συνδικάτα των βιομηχάνων της Γερμανίας να επικροτήσουν το διάγγελμα.Προτίθενται να τους κάνουν μέχρι και ειδικό business training για να μάθουν τη δουλειά αλλά και τη γερμανική γλώσσα(αυτό το τελευταίο με δαπάνες των Γερμανών φορολογούμενων που θα μείνουν,εν τέλει, άνεργοι).Το να βλέπεις ζάπλουτους βιομηχάνους να σου μιλάνε για τα καλούδια του «πολυπολιτισμού» και με περίσσια υποκρισία για το δράμα των τριτοκοσμικών Αφρικανών και Αράβων που θαλασσοπνίγονται, εμένα προσωπικά με ξεπερνάει.
Ο δεύτερος βασικός λόγος της αθρόας μετανάστευσης είναι η επίλυση του οξυτάτου δημογραφικού προβλήματος της Δύσης.Η Δύση γηράσκει με ότι αυτό συνεπάγεται για το ασφαλιστικό σύστημα, τη διατήρηση των κρατικών δομών, την οικονομία και το ΑΕΠ κτλ.
Αντί οι κυβερνήσεις να αλλάξουν άρδην οικονομική πολιτική και να επιδοτήσουν τις πολύτεκνες οικογένειες , πράγμα που σημαίνει ανακατανομή του υπάρχοντος πλούτου με πολιτικές προοδευτικής φορολόγησης και άμεση παύση της λιτότητας, προτιμούν να το λύσουν δια της εισαγωγής εκατομμυρίων αλλοδαπών από την Ασία και την Αφρική. Η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής δεν θα βοηθούσε στην κάλυψη και επανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας των δυτικών εταιριών έναντι των κινεζικών.
Ο τρίτος σοβαρός λόγος που επενδύουν στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση είναι ο έλεγχος των μαζών. Δημιουργούν κοινωνίες ευκόλως χαλιναγωγήσιμες , ο απόλυτος κοινωνικός χυλός.Κοινωνίες πολτός που θα απαρτίζονται από εθνικές μειονότητες όπου η κάθε μία θα κοιτάζει εξ ολοκλήρου τον εαυτό της.Αν δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή και πολιτισμική συνάφεια , δεν υπάρχει κοινωνική αντίσταση (Γουστάβος Λεμπόν-ψυχολογία των μαζών).
Όποιος λοιπόν στηρίζει τους οικονομικούς μετανάστες και πιστεύει ότι με αυτή του τη στάση είναι αριστερός, πλανάται πλάνην οικτράν. Είναι ο χρήσιμος ηλίθιος του μεγάλου κεφαλαίου,διαστρεβλωτής της μαρξιστικής θεώρησης και προδότης του εγχώριου εργατικού κινήματος .
Δεν είστε αριστεροί , ούτε κομμουνιστές, είστε Νεοταξίτες!
(σε περίπτωση που για τεχνικούς λόγους δεν είναι εμφανές το ενσωματωμένο βίντεο της ομιλίας του Δημήτρη Καζάκη, μπορείτε να το δείτε και εδώ https://www.youtube.com/watch?v=_q_h7zi2KhM )
Μιχάλης Δέλτα για λογαριασμό του Παρατηρητηρίου Ελληνοφώνων Γραικύλων)
Καταπληκτικό άρθρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή