Οικονομική μετανάστευση υπό το πρίσμα του κλασικού φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού

Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο αντιβαίνει τις νόρμες ακόμα και του κλασικού φιλελευθερισμού .Ο κλασικός φιλελευθερισμός διαμέσου του «μηχανισμού των τιμών», έμμεσα, προστατεύει τα έθνη κράτη από την αθρόα μετανάστευση .Μπορεί να μην αναγνωρίζει σύνορα και να μην ενδιαφέρεται για ζητήματα εθνοφυλετικής θεωρίας και πολιτισμού, αλλά έμμεσα όλα αυτά προστατεύονται στο ακέραιο. Πως;

Ο κλασικός φιλελευθερισμός σου λέει, είσαι ελεύθερος να έρθεις στη Δύση αλλά θα πρέπει να πληρείς δύο προϋποθέσεις :
1) Θα πρέπει να έχεις τα κατάλληλα αποθεματικά ώστε να καλύψεις τις δαπάνες της πρώτης εγκατάστασης (πχ ενοίκια οικίας), τις δαπάνες της μετακίνησης σου από τη χώρα σου στη χώρα προορισμού, συν το κεφάλαιο κινήσεως . Αυτές τις δαπάνες θα πρέπει να τις επωμιστεί ο τριτοκοσμικός Αφγανός, Ιρακινός Πακιστανός κτλ , δεδομένη η συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ του δικού του νομίσματος και του σκληρού δυτικού νομίσματος( ευρώ ή δολάριο), πράγμα που εκτινάσσει στα ύψη τις δαπάνες της πρώτης εγκατάστασης και λειτουργεί ως αντικίνητρο για την μετακίνηση του στη Δύση.

2)Θα πρέπει να έχεις όλα τα απαραίτητα εφόδια ώστε να απορροφηθείς στην αγορά εργασίας της χώρας προορισμού και να ανταγωνιστείς, ίσοις όροις, τους δυτικούς εργαζομένους  (πτυχία, καλή γνώση της γλώσσας της χώρας προορισμού συν άλλες  ξένες γλώσσες,απαραίτητη τεχνογνωσία ηλεκτρονικών υπολογιστών, προϋπηρεσία κτλ).

Αν δεν ικανοποιείς καμία από τις δύο συνθήκες ,δεν έρχεσαι! Αν πληρείς μόνο την πρώτη ,δεν θα απορροφηθείς από την αγορά εργασίας και θα αναγκαστείς να επιστρέψεις πίσω στην πατρίδα σου.

Εθνικισμός και κλασικός φιλελευθερισμός καταλήγουν στα ίδια ακριβώς αποτελέσματα ως προς την οικονομική μετανάστευση αλλά με διαφορετικό τρόπο. Ο Εθνικισμός άμεσα δια ρητών απαγορεύσεων εισόδου  με σκοπό να διατηρήσει τη φυλετική καθαρότητα και την ακεραιότητα του πολιτισμού και του υπάρχοντος αξιακού κώδικα.Ο κλασικός  φιλελευθερισμός έμμεσα καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα διαμέσου του μηχανισμού τιμών.  

Κατά τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη τη Μερκελική, η ΕΕ παρεμβαίνει και καλύπτει και τις δύο συνθήκες .Πληρώνουν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι τις δαπάνες πρώτης εγκατάστασης διαμέσου της φορολογίας στους γηγενείς και διαμέσου της αύξησης του δημοσίου χρέους (δανεισμός για τους λάθρο)...απαράδεχτα πράγματα!!!!! Το είδαμε να συμβαίνει και στην Σουηδία. Οι Σουηδοί αφού εξάντλησαν τα αποθεματικά τους ,για να εξασφαλίσουν περαιτέρω επιδόματα προς τους λαθρομετανάστες έβαλαν χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η μείωση των συντάξεων προς τους γηγενείς( οι οποίοι στο παρελθόν είχαν καταβάλλει  τις ασφαλιστικές εισφορές τους) για να εξασφαλιστούν οι απαραίτητοι πόροι για τους λάθρο. Επιπλέον το κράτος βγήκε στις κεφαλαιαγορές να δανειστεί επιπρόσθετα κεφάλαια για τη στήριξη των λαθρομεταναστών. Αυτά τα καμώματα είναι ή δεν είναι εσχάτη προδοσία;

Τη δεύτερη συνθήκη πάλι με δαπάνες των Ευρωπαίων την καλύπτουν (σχολεία για τους λάθρο, δωρεάν εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας με δαπάνες του υπουργείου παιδείας , δωρεάν business training με δαπάνες των δυτικών εταιριών ,ειδικά σεμινάρια καλής αγωγής και πολιτισμικής ενσωμάτωσης-σύγκλισης κτλ). O κλασικός φιλελευθερισμός αυτού του είδους την κρατική και υπερκρατική παρέμβαση στην οικονομία, και στην αγορά εργασίας κατ`επέκταση, την αποστρέφεται μετά βδελυγμίας  .Είναι ένας παρεμβατισμός υπερκρατικός σε επίπεδο ΕΕ.

Ο κλασικός φιλελευθερισμός διέπεται από τη ρήση του οικονομολόγου Λούντβιχ Φον Μίζες «laissez nous faire» ,που σημαίνει μην παρεμβαίνετε , «αφήστε εμάς να τα κάνουμε! »

Ο γερμανικός νεοφιλελευθερισμός της Μέρκελ παρεμβαίνει διαμέσου της κρατικής μηχανής ,και της υπερεθνικής οντότητας Ευρωπαϊκή Ένωση, προς όφελος των κεφαλαιαγορών και των δυτικών βιομηχανιών , πράγμα ανεπίτρεπτο κατά τους κλασικούς  φιλελεύθερους οικονομολόγους .

Μιας και αναφέραμε τις κεφαλαιαγορές, ο κλασικός φιλελευθερισμός είναι εξίσου σαφής και άτεγκτος όσον αφορά το δημόσιο χρέος.  Η αγορά κρατικών ομολόγων αποτελεί χρηματοπιστωτική επένδυση και εμπεριέχει κίνδυνο. Τον κίνδυνο το κράτος να χρεοκοπήσει και να μη δύναται να αποπληρώσει τους επενδυτές. Ο κλασικός φιλελευθερισμός σου λέει «χρέη που δε δύνανται να πληρωθούν κουρεύονται και οι επενδυτές αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και εγγράφουν τις χασούρες τους».  Ο νεοφιλελευθερισμός παρεμβαίνει για να σώσει τις τράπεζες και τις πολυεθνικές εταιρίες,  που αποτελούν την πλειοψηφία των επενδυτών, με λιτότητα στα νοικοκυριά και επιχειρήσεις και με επιπλέον αύξηση του δημοσίου χρέους, εις βάρος των επομένων γενεών, για να αποπληρωθούν τα παλιά δάνεια.   

Μιχάλης Δέλτα, Παρατηρητήριο Ελληνοφώνων Γραικύλων