Μια λύση στο πρόβλημα της δοσιλογικής δημοσιογραφίας υπό το πρίσμα της Δημόσιας Οικονομικής

Η λύση στο πρόβλημα της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας είναι μια και μόνο μια: ο ανταγωνισμός! Θα πρέπει να υπάρχει ένα κρατικό κανάλι , η ΝΕΡΙΤ, το οποίο θα χρηματοδοτείται με κάποιο ειδικό τέλος, και όλα τα άλλα θα είναι «καλωδιακά» ιδιωτικά  κανάλια και οι τηλεθεατές θα πληρώνουν  το ανάλογο μηνιαίο κόμιστρο για να βλέπουν το κανάλι αυτό. Στην περίπτωση που οι τηλεθεατές αντιληφθούν ότι παίζεται μαύρη προπαγάνδα υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων, εγχώριων και ξένων, θα έχουν τη δυνατότητα να εξασκήσουν το δικαίωμα  «exit » , να μην ανανεώνουν δηλαδή τη μηνιαία σύμβαση και το κανάλι να χρεοκοπεί και να αντικαθίσταται από άλλο, βάσει της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας και των κανόνων του  υγιούς ανταγωνισμού (το αόρατο χέρι του Adam Smith).

Από τη στιγμή όμως που τα κανάλια είναι ιδιωτικά μεν αλλά εκπέμπουν δωρεάν δε και ο καταναλωτής δεν μπορεί να τα «αποκόψει»  από την τηλεόραση του,  και αυτά δεν φέρουν κανένα απολύτως κόστος για τις ειδήσεις που μεταφέρουν, δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός ή υπολειτουργεί! Το κανάλι με τις στημένες ειδήσεις(Mega,ANT1,Skai κτλ ) δεν κλείνει απλώς χάνει τηλεθέαση και οπότε διαφημίσεις. Αυτό είναι αποτέλεσμα της άσκησης του δικαιώματος που  στην οικονομική επιστήμη αποκαλείται  «voice».Ο τηλεθεατής αντιδράει απλώς αλλάζοντας κανάλι. Αποτέλεσμα είναι η υπολειτουργία του ανταγωνισμού και το καρτέλ στα ΜΜΕ μιας και το zapping δεν λύνει το πρόβλημα. Η λύση είναι το κανάλι αυτό να δύναται να εξουδετερωθεί από το σπιτικό του κάθε καταναλωτή και  όχι να εκπέμπει ελεύθερα αλλά να χρειάζεται ειδικό σήμα και ειδικό δέκτη για να γίνει η λήψη.

Πιο συγκεκριμένα, ομιλώντας με όρους αυστηρά οικονομικούς, τα κανάλια να μην είναι «δημόσια αγαθά»(μη ανταγωνιστικά στην κατανάλωση συν την απόλυτη αδυναμία αποκλεισμού από τη χρήση) αλλά να είναι «ημιδημόσια ή μεικτά αγαθά». Δηλαδή ως προς το τελευταίο, να είναι «Club goods»(μη ανταγωνιστικά στην κατανάλωση μεν  αλλά ο αποκλεισμός του χρήστη που δεν θα πληρώνει τη μηνιαία σύμβαση να είναι απολύτως εφικτός δε).

Το Mega (ή οι εκπομπές του) σήμερα είναι ένα δημόσιο αγαθό(public good) που παράγεται από ιδιώτες. Αρκεί να έχει κάποιος μια απλή κεραία τηλεόρασης για να λαμβάνει το σήμα και όλοι όσοι έχουν κεραία μπορούν να βλέπουν Mega στις ίδιες ποσότητες και χωρίς να αλλοιώνεται διόλου η ποιότητα,  και χωρίς η επιπλέον κατανάλωση να επιβαρύνει την ιδιοκτησία του καναλιού σε όρους κόστους. Είναι δηλαδή μη εχθρικό/ανταγωνιστικό  προς την κατανάλωση. Από την άλλη,  δεν είναι εφικτός ο αποκλεισμός κάποιου που έχει απλή  κεραία τηλεόρασης από το να λαμβάνει το signal Mega.Ο λόγος που συμφέρει την ιδιοκτησία του Mega να εκπέμπει ελεύθερα είναι η πώληση, μέσω των διάφορων εκπομπών, των  πακέτων διαφημίσεων που είναι ιδιωτικά αγαθά.

Ο στόχος της ανεξάρτητης  και αμερόληπτης  δημοσιογραφίας επιτυγχάνεται μονάχα αν δια συνταγματικού νόμου μετατραπεί αυτό το αγαθό από public good se club good.Δηλαδή το κάθε ιδιωτικό κανάλι να αποτελεί ένα κλειστό κλαμπ  χρηστών,  οι οποίοι  ελευθέρα τη βούληση θα γίνονται μέλη του εκάστοτε καναλιού- club. Ο κάθε καταναλωτής/τηλεθεατής θα είναι ελεύθερος να γίνει μέλος σε ένα ή περισσότερα  clubs της αρεσκείας του,  και όταν δεν το επιθυμεί πια,  θα μπορεί να αποσύρεται μη ανανεώνοντας τη μηνιαία σύμβαση με το κανάλι.  Από την άλλη το κανάλι θα μπορεί να διακόψει  τη σύνδεση  στον χρήστη που δεν κατέβαλλε το απαραίτητο μηνιαίο κόμιστρο. Τα διάφορα clubs θα συναγωνίζονται τόσο ως προς την ποιότητα των εκπομπών τους όσο και στο τίμημα της μηνιαίας συνδρομής. 

Η ΝΕΡΙΤ από την άλλη θα παραμένει ένα public good και θα χρηματοδοτείται από ειδικά τέλη για συμβολικούς και ιστορικούς λόγους:

1) για να είναι σημείο αναφοράς του ελληνισμού της διασποράς,
2) για να αναδεικνύουν τον ελληνικό πολιτισμό μέσω των εκπομπών της
3)για να προβάλλουν την κυβερνητική προπαγάνδα με δελτία ειδήσεων και στα αγγλικά.

Άρα λοιπόν αν θέλουμε να έχουμε υγιή και δεοντολογική δημοσιογραφία, εκ των δύο θεμελιωδών δικαιωμάτων του τηλεθεατή-καταναλωτή, voice & exit, θα πρέπει να επιλέγεται το exit.Αυτή η μεταρρύθμιση θα πρέπει να περάσει στο σύνταγμα της Ελλάδας ως προσθήκη στο άρθρο 15. Το κράτος θα οφείλει  να εξασφαλίσει πλήρη ελευθερία εισόδου στις εταιρίες ώστε η δομή του εν λόγω κλάδου να είναι ανταγωνιστική και οι καταναλωτές να αποκομίσουν τα οφέλη του και να μπορούν να εξασκούν το θεμελιώδες δικαίωμα exit.Τότε και μόνο τότε θα πάψουν οι δημοσιογράφοι να χαϊδεύουν αυτιά και να μεροληπτούν ως προς την άσκηση των καθηκόντων τους,  ευνοώντας τον εκάστοτε καναλάρχη,  που όλως τυχαίως πολλές φορές είναι και μεγαλοεργολάβος του δημοσίου.