Παρατηρητήριο Ελληνοφώνων Γραικύλων

Λόγια πολλά, λόγια ακατάληπτα -συνήθως για θέματα επουσιώδη-, ύβρεις, επιθέσεις και ελάχιστη διάθεση για πολιτικό διάλογο με στόχο την θεμελίωση πολιτικών ιδεών, που θα έπρεπε να είναι και το ζητούμενο. Αυτό παρατηρούμε καθημερινά κι αν κάνω λάθος διορθώστε με. Ιδεολογικά δεν θα μιλήσω, γιατί όποιος προσπαθεί σε αυτό τον χώρο να το κάνει δέχεται επιθέσεις και ύβρεις και επίσης επειδή η πλειοψηφία των εθνικιστών αδιαφορεί για τα ιδεολογικά ζητηματα (ένας από τους λόγους που ηττάται στο πολιτικό πεδίο). Επομένως δεν έχει νόημα να επιχειρήσει κανείς κάτι τέτοιο. Θα προσπαθήσω όμως να κάνω κάποια πολιτικά σχόλια. Αν κανείς μελετήσει την πολιτική ιστορία των δεκαετιών 30-40 θα μπορέσει να εξαγάγει μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα, πάνω στα οποία θα πρέπει να γίνει μια διευρυμένη κριτική και συζήτηση (όπως κριτική θα έπρεπε να γίνει και στα ιδεολογικά ζητήματα), εαν και εφόσον μας ενδιαφέρει να προωθήσουμε μια πολιτική ιδεολογία ζώσα, στιβαρή και σύγχρονη, που θα απαντά στις σημερι

Μετά το πέρας των γερμανικών εκλογών,επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η τρομοκρατία που προσπαθούν να ασκήσουν τα ελληνόφωνα ΜΜΕ προς τον ελληνικό λαό,προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα πάντα από την δική τους πλευρά.Αν αυτό το κόμμα είναι εθνικιστικό όπως διατείνονται οι "δημοσιογράφοι" των καναλιών , η ΧΑ και οι ΑΜΕ θα πρέπει να είναι βρικόλακες που πίνουν αίμα; Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει ένα εθνικό κράτος είναι να διώξει όλους τους δημοσιογράφους. Δεν κάνουν ενημέρωση αλλά πολιτική προπαγάνδα. Και μάλιστα όλοι οι δημοσιογράφοι στη Δύση αποκαλούν το AFD ακροδεξιό κόμμα. Οι δικοί μας δημοσιοκάφροι το πράττουν για 3 λόγους:  1) το ΑfD είναι ευρωσκεπτικιστικό κόμμα. Δεν είναι κατά της ΕΕ γενικά αλλά κατά αυτής της ΕΕ. Ο φιλελευθερισμός αντιτίθεται στον συγκεντρωτισμό της Κομισιόν και αντιπροτείνει πιο αποκεντρωτικά συστήματα στη λήψη των αποφάσεων (το θεώρημα του "καλόβουλου δικτάτορα" του Oates για τους γνώστες: ένα συγκεντρωτι

«(...)Η Φυλετιστική ιδεολογία, ως γνωστόν, πάντοτε διεδραμάτιζε ένα ξεχωριστό ρόλο εντός του Εθνικού Σοσιαλισμού: γενικά προωθούμενος με μία ακραία και πρωτόγονη μορφή, ο φυλετισμός εκπροσωπούσε την μια από τις πιο προβληματικές εκφάνσεις του Τρίτου Ράιχ, και μια (έκφανση) που βρισκόταν σε ανάγκη αναμόρφωσης. Αφ΄ενός, ο φυλετισμός συνδεόταν με τον Αντί-Σημιτισμό· αφ΄ετέρου ο φυλετισμός ανέδειξε "παγανικές" τάσεις, των οποίων επικεφαλής υπήρξε ο Αλφέρδος Ρόζενμπεργκ. Όπως ήδη ανέφερα, μιλώντας για τον "Παγανικό Αυτοκρατορισμό" (Ιμπεριαλισμό), ο Ρόζενμπεργκ-τον οποίο προσωπικώς συνάντησα-με θεώρησε ως τον εκπρόσωπο ενός Ιταλικού ρεύματος πανομοιότυπου με το δικό του. Στην πραγματικότητα, οι διαφοροποιήσεις μεταξύ της ιδικής μου σκέψεως και αυτής του Ρόζενμπεργκ ήταν πολύ εμφανείς. Στο γνωστό του βιβλίο τιτλοφορούμενο ως "Ο Μύθος του Εικοστού Αιώνα", ο Ρόζενμπεργκ, όχι αντίθετα με εμένα, παρέθεσε συγγραφείς όπως τους Γουίρθ (Wirth) και Μπαχόφεν (Bachofe